Sözüm aşkın hikmetli yüzüne
Ülkemin bütün kuşları sürgünse
Melekler dahi kırgın geliyorsa gözüme
Elimdeki kalem kırılmışsa
Yeryüzünün en yalnız insanı bensem
Yeminim senin yokluğunda tazelenmişse
Elini tutmadan öldüğüm içindir.
Ekmeliydik bir sevgi tarlasına sözlerimizi
Kimsenin bilmeyeceği bir mezar dikmeliydik
İlmek ilmek dokumalıydık yalnızlığımızı
Nasıl olur da susmayı tercih ettin?
Evet suskunluğunun karanlığına gömüldün
Yalnız ve tenha bir hücrede
Yeni hayaller kurmadan,
Eski hatıralara dalmadan,
Mezarımızı kazmadan.
Üstümüze umut yorganı atmak varken
Sessizce susup gitmenin ne anlamı vardı?
Nasıl olur da susmayı tercih ettin?
İnsan konuşmadan da öldürebilir mi?
Keskin bir bıçak misali,
Elini tutmadan kalbine saplar mı hançeri?
Sözüm aşkın hikmetli yüzüne
Ülkemin bütün kuşları sürgünse
Melekler dahi kırgın geliyorsa gözüme
Elimdeki kalem kırılmışsa
Yeryüzünün en yalnız insanı bensem
Yeminim senin yokluğunda tazelenmişse
Elimi tutmadan öldürdüğün içindir.
Kayıt Tarihi : 13.12.2023 10:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!