1 Ekim 2011 Cumartesi, 13:29
Şimdi yandı canım,
ama sonunda fark ettim…
“senin çocukluğuna ayarlanmış bir zaman makinesi olmuştu kaderim”
-gidip de gelmek istemediğin
Bildiğin ama söylemediğin,
o zamanlarda
Pembe orgazmı sürmeye gelirdin,
odama,
perdelerime saklı,
heyecanı şişirirdi,
ılık ılık saklanmış korkunun ardına,
yavaş yavaş,
kasılan yüzünde,
sessiz tebessümün..
arındığını zanneder tekrar,
beyazlara bürünürdün..
her seferinde
bekaretin ne kadar diriyse,
esaretim o kadar büyürdü içinde,
her orospu teklife açtı kehanetin
ve
her kayboluştan gebeydi sahipsiz,
zahmetin..
sen tekinsiz isterik zehrini,
dökerken geceye,
en kabahatsiz olanımız,aşkımız şüphesiz
Kayıt Tarihi : 26.7.2013 17:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!