Minik Bebeğime. Şiiri - Müşfik Saltık

Geleceğini öğrenince dünyalar benim olmuştu.
Bilsen beklemek ne zor geliyordu.
Yavaş yavaş büyüdüğünü görmek
Varlığını hissedip sana el sürememek
Ne zoruma giderdi bir bilsen Sadoş bebek.
Hiç aklıma gelmezdi o güne dek
Bana bu kadar keyif vereceği
Annenin karnına kulağımı yaslayıp
Kalp atışlarını dinlemek.
Nasıl mutlu eder bilir misin insanı
Doğmamış çocuğundan
Yüzüne tekme yemek.
Doğduğun gün dün gibi aklımda.
İşten izin alıp hastaneye koşuşum
Onca bekleyişin ardından
Sana kavuşuşum.
Kızın oldu dediğinde annem
Sevinçten havalara uçuşum.
Sonra o kâbus gibi geçen bir hafta
Ellerimden kayıp gidişin
Sonra geri gelişin.
Eve döndüğümüzde
Sabahlara kadar başında
Korkulu bekleyişim.
İlk ağlayışını duymanın verdiği huzur.
İlk gülüşünün yüreğime doldurduğu mutluluk.
Göğsüme yatırıp saçını koklayışım
Annenle birlikte seni ilk yıkayışım.
Sarı tulumunu giyip
Melek gibi uyuyuşun
Hep gülerek uyanışın
İlk emekleyişin
İlk ayağa kalkışın
İlk kaşık tutup
Mama yiyişin
Bardaktan ilk su içişin

Yıllar ne çabuk geçti be kızım.
Artık güzel bir genç kızsın
Bu da yetmezmiş gibi
Fena halde aşıksın.
Çırpınışım boşuna
Yuvadan uçacaksın
Doğal olan bu ama
Gel de anlat babana

Artık yatarken sarı tulumunu giymiyorsun
Ama olsun halâ bebek gibi uyuyorsun.
İkna edemez beni hiç kimse büyüdüğüne
Boyunun boyuma eriştiğine
Kim ne derse desin
Sen halâ benim
O minik bebeğimsin

26 Mayıs 2005
Saat 04.18