Minerva'nın Baykuşu -110-

MİNERVA’NIN BAYKUŞU-110-

Güneş bakmadan arkasına gider, bir kısır döngünün garantisinde
Küf rengi bir akşam bastırır, Olympos dağlarının eteklerine
Ve Minerva’nın Baykuşu açar gözlerini kuşku ve bilgiçlikle
Gece önyargılarından kurtulamamıştır henüz ay tolun olsa bile

Minerva’nın Baykuşu Olympos’un eteklerinden kanatlarını açar
Gökyüzünde spesifik bir anasonlu nargile dumanı gibi alacalı bulutlar
Poseidon mağrur bir edayla ege kıyılarında intihara uçanları kucaklar
Hades’le sevişmektir tekrarlanmayan, Heraklit’in mezar taşlarından bize kalan

Duymak için ağlamasını bekleme gözlerin
Gülmek en açık seçiğidir sözlerin
Sevginin en gerçeği, aşağılamanın en bayağısıdır
Gülmek, ciğerlerinden gelen küfrün en ana soylusudur

Hayat bir kumarsa ben razıyım sinek ikiliye
İhtiyacım var intiharın eşiğinde başak gibi eğilmeye
Doldur usta kadehleri boşalalım bu gece anonim bir şarkıya
Verme söyleyenin adını, ancak hayran olmalıyım bu zekâya

Gülümseyen gözler çığlık attığında kulak ver onlara
Kulak ver konuşmaktan aşınmış dillere, yorgun
Bir iki dakika soluklan, otur yanlarına
Belki sana sırlar verir, ilişkin intiharlara! ...