...Minerva... Şiiri - Naime Erlaçin

sözdür boşluğu dolduran

tenhâda ürkülür eksilmekten
tenhada sevilir çoğalmak

taşa siner kokusu sessizliğin
sussa da ibadet edercesine
suya aykırıdır kabında durmak

denizi karşılamasından belli
geçmiş hikâyelerin sesi
cama dönüşür ayna
acıyı inler müebbet mermer
altın bir demlik sunulur ruha
‘sus’ gemisinin son limanında

direnir oysa taşa yontulmuş ölüm
bir tanrıça
iğdiş edilmiş dimağa ağıtlar yakar
şafaktan dolunaya uçuşur sözcükler
sindirerek kokusunu zamana

sus’un sonsuz ufkunda
'konuş! ' der Minerva*:
'her hayat yalanını saklar kaçışlarında! '

yağmurunda ıslan önce

dişidir şiir:
konuş
susma! '

(*) Minerva: Bilgelik, zekâ, sanat ve edebiyatı temsil eden Yunan tanrıçası.

(9 Temmuz 2004)