göktür şu minare;
olağanca ululuğuyla mahallenin tam ortasında.
o gök minare ki;
sahipsiz bakışların içine hapsolmuş uyumakta.
sır tutan minare;
sırra kadem basıyor, sessizce devrilirken sol tarafına.
düştüğü yere
bakamam, malum olunur son taşını koyan cancaza.
öyle bir minare ki;
ardından yitip giderken bir devir, ağlayamazsın da.
Kayıt Tarihi : 9.7.2019 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
minare; bir devir, bir kuşak, bir sonun başlangıcı veya bir başlangıcın hazin sonu.... her şeye rağmen o bir "minare" içinde ne sesler yankı buldu. Kimi kulak ardı etti, kimi koştu geldi... şiirdeki minare ise; bir gaye uğruna birlik olan insanların bütünüydü. Gaye unutulup ya da gaye uğruna hizmet edenler yitip gidince minarenin varoluş sebebi de önemini yitirir. Böyle bir minarenin de yıkılması an meselesidir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!