Mimozalar/ Kıbrısta Bahar

Verandada oturuyorum,
Her yerde, sarı tozlar.
Havada, mistik bir koku.
Girne’de bahar.
Top, top sarı çiçekler.
Salkım söğüt edasında,
Açmış, yol boyu mimozalar.

Arkamda, Beşparmak dağları.
Girne’ye bakıyorum.
Çarşaf gibi bir deniz,
Dostluk uzanıyor, Mersin’e kadar.
Nergis kokuları geliyor, bahçeden.
Ama, beni cezbeden, mimozalar.

Yürüyorum, Süleyman Paşa Köşküne doğru,
Yerde; hızlı adımlarla ilerleyen, karıncalar.
Kertenkele, kaplumbağa, yılan.
Ne ararsan var, Girne de bahar.
Saçlarımı dağıtıyor, ılık ılık esen rüzgâr.
Sağımda solumda, sarı perçemli mimozalar.

Çayımı yudumluyorum; gün batımında,
Dağların üzerinde, güneşin son ışıkları.
Mağrur, başı yukarda, bir erkek sülieti.
Göğsünü, güneşe sermiş, birde kadın.
Saçları, hale hale, beline kadar.
Az ilerde; Lusinin(LUSİA) evi,aşkını anlatıyor, tarumar.
Gece inmekte,ağar ağar.
Yıldızlara aksetmiş,gibi mimozalar.

Beylerbeyi'ne yürüyorum, gece karanlığında,
Bir müzik yelpazesi, geliyor kulaklarıma kadar.
Geceye kadeh kaldırıyor, turistler.
Egzotik, Kıbrıs restoranlarında.
Üç beş akşamcı, sohbete dalmış.
Çardak altında, mimozalar omuz başlarında.

Bir özlem, bir sevda.
Girne’yi yaşıyorum, ülkemden uzak.
Bir efsane dinliyorum, yerli dostlarımdan.
Bellapais Manastırının bahçesinde, serviler altında;
İki rahip, iki rahibe gömülü, aşk katliamından.
Ne sevdalara sararmıştır, kim bilir mimozalar…
15.NİSAN.2008 GİRNE