Mimbağı Hahay Ninnah Şiiri - Seyfi Karaca

Sökülmeyen kalınlıkla çakılıp kalmış
Dondur kalsın orda öyle, yüklediğini götürmem denen çırılçıplak hayatı
Sızlanışlarıyla ipi boynuna,
Hıçkırık kekrelerini boğazına,
Ağılı acılı ağıtlarını kalıbına ve kalbine maddeleşerek mağmurlaşan istiğfar
Hahay diye,
Mızrak matrak Hahay...!
...yazıklayan sersemini örseleyen kahkahalara züledip
Sehpasını kendi elleriyle mıhlanıyor oysa, oysa,
Kalbi sonsuzluğun kendini bile tanımlayamayacağı sonsuzluk sınırsızlığını avuçlarken
İnsansın ve sana helaldir buralı kaldıkça aşk-ı hizmet diyordu...
Öte yanda bitimsiz bir kaçaklığı yuvalanıp
ör örebildiğince çilesini, ben gider gelir kapısını işlerim
Bindir bindirebildiğin kadar
Eza-eziyet yekunundan kitabı kapatılmasız haramı ikramı
Çığlığı altında ezilerek kendini eşşeklemesine kazzıklayan
El kiri artıklarından sadakalı dilenik
Nutku durgun sessizliklere kesik
Asılsız nesilsiz insana...

Seyfi Karaca........Mart / 12