Mim Şiiri - Ender Ölmez

Sislerin içinde bir çağrı yükseliyor,
Bu sabahın şafağı yorgun ve hüzünlü.
Gökyüzü yıldızlarını birer birer bırakırken,
Sen bu şehirde nefes alıyorsun.
Köşe başlarında ismin yankılanıyor,
Ve ben, bileğimde kanayan bir harfe tutsağım.
Zihnimde fırtınalar büyüyor,
Sarmaşıklar gibi düşünceler, sarmaşıklar gibi dolanıyor
Yücelere taşımak için karanlık bir ezgiyi.

Bilinmez bir yolun izindeyim,
Eski zamanların külleriyle örtülü cümlelerde.
Duvarlar, sessiz bir ağıtla cevap veriyor.
Minarelerden süzülen bir ses
Bir masalın yankısı gibi düşüyor önüme

Harflerim, korkak bir itiraf
Bu yük, bu zamanın ağırlığı,
Bir gemiyi karanlık sulara gömüyor.

Ben, seninle yüzleşen bir yolcuyum.
İmgelerim meydanlarda unutulmuş.
Dizlerim dermansız, yüreğim taşıyamaz yükünü.
Geceye fısıldanmış bir çığlık edasında
Benliğim derin bir sessizliğe gömülüyor.

Şimdi tüm yollar denize çıkar, bensiz
Karanlık bir sabaha açılır ufuk
Arkada bıraktığın o soğuk sessizlik,
Zamanla yankılanacak sokaklarda.
Kalbimin üstüne, o ince ince yağan çisenti.
Bir arap gecesinin serinliğinde,
Yorgun develerin gölgesinde uzanıyorum sanki,
Nereye gidiyoruz? Kervan yol alıyor,
Ama ben hep aynı çölde kayboluyorum.