Milletin Efendisi Şiiri - İbrahim Bayraktar

Elbisede ütü yok, ayağında pençe,
Böyle giyinmek yakışır mı sence?
Bir de dalga geçerler inceden, ince;
'Köylü milletin efendisidir'.

Bir avuç toprağıdır bütün varlığı,
Kendine meslek edinmiş ırgatlığı,
Beş para etmez, satsa da tası, tarağı,
Köylü, yine de milletin efendisidir.

Sabah uykusuna hasret kalırlar,
Sıcak çorbayı bin zahmetle bulurlar,
Yaşlılığı göremeden ölürler,
Köylü, yine de milletin efendisidir.

Yoksulluk iflahını keser, büker belini,
Cahillik kaderidir sanki; bağlar dilini,
Uzatsa da kimse tutmaz elini,
Köylü, yine de milletin efendisidir.

Efendilik aslında zor zanaat,
Asilik yok; hep sadakat, hep itaat,
Karnını doyursa da kıt kanaat,
Köylü, yine de milletin efendisidir.

Efendi çalışsın ki; millet düşmesin dara,
Efendi refahtan bihaber, millette para,
Efendi feryat eder, duymaz Ankara,
Ama köylü, yine de milletin efendisidir.

Kim millet, kim efendi beyler?
Seçimlerde baş tacı edersiniz,
Sonra hatırlamaz unutursunuz,
Bir de dalga geçersiniz inceden ince,
'Köylü, milletin efendisidir'.

25.10.2001/Ankara