Milletin efendisi Şiiri - Ertürk Tan 2

MİLLETİN EFENDİSİ köylüyüm ben

Hayatı yazmışım yaşadığım kadar,
okusan da anlamadıktan sonra ne anlamı var,
aldanmaya müsait milletin efendisiyim ben.

Dönmemek üzere giden çınarların gölgesinde yaşıyorum ben cahilim,
her şeyin değerini değersizce bilen milletin efendisiyim ben.

Dizime düşen yağmur sandığım göz yaşlarımı kurutmak için güneşte ateşi yanmayan, dumanı tütmeyen bir taşa oturan milletin efendisiyim ben.

Kışı, yazı, rüzgarı, ayazı, geceyi, gündüzü, ayı, güneşi
Hiç gücenmeden hep misafir ettim gönlümde.
Bakarsan yüzüme serili duruyor yastık döşeği yorgansız milletin efendisiyim ben.

Kurumuş balçık gibi ellerimin evleklerinden süzülen irini bal sandığım milletin efendisiyim ben.

Dikensiz gül gibi solmadan, bir anlık sevilen milletin efendisiyim ben.

Lastiği yırtık elbisesi yamalı yüzü alalı yarası kısırsız, sevdası kusursuz milletin efendisiyim ben.

Memurun karşısında şapkası elinde, başı önünde bir kelime söylemek için saatlarca ayakta esas duruşta duran milletin efendisiyim ben.

Ne yapalım yaralı gönlümün müsade ettiği kadar gülümserim,
Olanlara çünkü ben cahilim.
Kusuruma bakmayın, yargılayıp yakmayın
kusurunuz yokmuş gibi laf üstüne çıkmayın
milletin efendisiyim dediğime takmayın
Çünkü ben köylüyüm .

ErtürkTan.