Milletin Bağrına Şiiri - Emrah Bekci 2

Neçik oldı bu cihan, aydın erler hakdan şaşdı,
Fitneler baş köşe oldu, adalet dildən düşdi.
Ey ki yönler millete, yazık kılup halkı haşdı,
Her biriniz dergâhında zulme doğru baş buluşdı.

El ki size emanet eylerdi mülkü, devletü,
Neçik sunduz ihanet, neçik bozdunuz niyetü?
Adalet bir taç idi, siz attınız tahta yere,
Millet sizi kordu, siz girdiniz zulme gire.

Toylarda eylenirken unuttunuz halkı yeksan,
Bir öğünlük hazz içün kıydınız yürekde iman.
Hangi söz ile and içtünüz, hangi tuzakla bozdunuz?
Elbet bir gün ah alup, feleğin çarkın döndürdünüz.

Kılınç bendedür sandınız, zannetdiniz hep ebed,
Lakin gökler bakar size, adalettir yegane hedef.
Kan ile yazılan hüküm, zamanın taşında durur,
Hainler kendi sözlerin çiğner, vakti gelip sürünür.

Ey ki alur milletten kuvveti, halkı aldatıp,
Bir gün elbet ateşe dost olur her türlü sap.
Ey ihanet eden erler, dönüp bakın hâlinize,
Millet boynunu eğmez, küsməz Türk’ün yüreğine.

Ne ki dedüñ, nerde söz, nerde namus, nerde yemin?
İmanınız para oldu, halkın dilde zulüm emin.
Lakin unutma ki ey zalim, bir gün döner devran,
Erler gelir, adalet baş olur, halk olur viran.

Tarihin tanığıdır her ihanet ve her zulüm,
Bu millet bir gün uyanır, mazlum olup, acı dolu,
Ey ki millete kıyanlar, yarın olur hesap günü,
Tahtınız yıkılır, bu millet kopar kinin düğümü.

Bıraktıñ halkı yetim, milletin sabrını denedün,
Sanma ki yer sizi esirgeye, kökün koptu derindün.
Ey hain! Bil ki adalet bir okdur, dönüp gelir,
Her attığın fitne oku, kendi kalbini deler, erir.

Unutmayasınız ki Kök Tengridir şahid size,
Boş değildir bu alem, her iş yazılır deftere.
Nice yüksek çıkarsanız, nice fitneler kurarsanız,
Adalet kılıcı iner, hesap zamanı sorulur size.

Vakt erişür, uyanur Türk’ün halkı, dirliğ olur,
Hainleri taşır ırmak, zulme yer kalmaz bulur.
Adalet bir kutlu yol, unutmayın, ey hain er,
Emrah der, sözünde durmayanlar elbet bir gün yok olur.

Emrah Bekci
Tefekkür Notları

1/4- Ne oldu bu dünya, erdemli insanlar haktan saptı, Fitneler başköşeye oturdu, adalet dilden düştü. Ey halka yön verenler, yazık edip halkı haşladınız, Her biriniz zulme doğru eğildiniz, saraya yaslandınız.

2/4- Halk size emanet etti mülkü ve devleti, Nasıl ihanet ettiniz, nasıl bozdunuz niyeti? Adalet bir taçtı, siz onu tahtaya attınız, Millet size güvendi, siz zulme gömüldünüz.

3/4- Ziyafetlerde eğlenirken halkı unuttunuz, Bir öğünlük zevk için imanı boğdunuz. Hangi yeminle and içtiniz, hangi tuzakla bozdunuz? Elbet bir gün ah alıp, feleğin çarkını çevirdiniz.

4/4- Kılıç bendedir sandınız, sonsuza kadar zannettiniz, Ama gökler size bakar, adalettir tek hedef. Kanla yazılan hüküm, zamanın taşında durur, Hainler kendi sözlerini çiğner, vakti gelince sürünür.

5/4- Ey milletten kuvvet alanlar, halkı aldatanlar, Bir gün mutlaka ateşe dost olur her türlü sapkın. Ey ihanet edenler, dönüp bakın hâlinize, Millet baş eğmez, Türk'ün yüreğinden küsmez.

6/4- Ne dediniz, nerede söz, nerede namus, nerede yemin? İmanınız para oldu, halkın dilinde zulüm kesin. Ama unutma ey zalim, bir gün döner devran, Erdemli insanlar gelir, adalet başa geçer, halk ayağa kalkar.

7/4- Tarih şahittir her ihanete ve her zulme, Bu millet bir gün uyanır, mazlumken acı çeker, Ey ki millete kıyanlar, yarın hesap günüdür, Tahtınız yıkılır, millet öfkesini kusar.

8/4- Halkı yetim bıraktınız, milletin sabrını zorladınız, Sanmayın ki yer sizi korur, kökünüz derinden kopacak. Ey hain! Bil ki adalet bir oktur, döner gelir, Attığınız her fitne oku, kendi kalbinizi deler.

9/4- Unutmayın ki gök Tanrı'dır şahit size, Boş değildir bu dünya, her şey yazılır deftere. Ne kadar yükselirseniz, ne kadar fitne kurarsanız, Adaletin kılıcı iner, hesap zamanı size sorulur.

10/4- Vakit gelir, uyanır Türk’ün halkı, dirliği olur, Hainleri sürükler ırmak, zulme yer kalmaz bulunmaz. Adalet kutsal bir yoldur, unutmayın ey hainler, Emrah der, sözünde durmayanlar bir gün mutlaka yok olur.