-.-.Millet Üşüyor

Üşüyorum demiştin…
Parke taşlarında görüyordun
Özlediğin o uzak yerleri.
Rüzgar dın koyaklarda süzülen
Yükselen Yarpuz kokusu.

Pencerelerin kapalıydı.
Güneşin süzülmesi yasaktı.
Okşayamazdı tenini.
Nem kokusuydu duyduğun
Kekik gördün, yarpuz gördün.

Topladık peygamber çiçeklerini.
Bir gün sunarız ümidiyle.
Sadece bir pınardı hayalin.
Ruhunu dinlendirmek için.
Yalnız değildin çünkü.

Biz çiçeklerle avunduk yıllarca
Sen O’nunlaydın.
Özlemin sonsuzluğun sahibiydi.
Onun ateşiyle yanarken
Betondu hissettiğin.
Üşüyordun. Üşüyorduk.

Yine böyle bir iklimdi.
Kar-tipi borandı yine.
Üşüyen biri daha vardı.
Biri daha yürüyordu sonsuzluğa.
Ve o gün üşümüştüm.
Millet üşüdü.

Varmadıysan menzile gel! ...
Yanan ol gönüllerde
Millet sevdalısıydın
Taht kuran gönüllerde…
Gel! Gel ki millet üşümesin…

27.03.2009 / 02.00