Militan U-Mutsuzluk Şiiri - Kağan İşçen

artık solgun ama samimi ışıklarımız yok
yalancı neonlar deşer yaralandığımızı
daha bir perçinlenir gökyüzünü düşünürken yalnızlaşmak
şimdi hangi yağmurun eşiğinde dursam o aynı ürperme
o çok bilmiş edası bulutların
o sahte gülümseyiş yerli yersiz
militan acılarla baş başa bir mutsuzluktur şiir

kent bulutlara susarsa
bir köşeye çekildim demektir
gölgelerin ve an/sızınlı sağanakların
sahipsizliğine yanıyorum
ve gidiş anının yoğun uzunluğuyla
evlerim kanatılmış
sokaklarım can pazarı
ağzımda deniz köpüğü
öpmeliyim gözlerimde büyüyen gözlerini

bu gece
ömrüme
yaşamaya hased
kıskanç
yabanıl
heybetli bir intiharı davet ettim
parmak uçlarıma
ne yazsam kan
ne düşünsem gül ve ihtilal
ne söylesem unutulmaya mahkum
öyleyse boynunda yorulmalıyım
kır kokulu
uyumalıyım
uyumalıyım
uyumalıyım
senli tohumlar ekmeliyim düşlerime
kıvrım kıvrım yolların tomurcuklansın istiyorum
özlemlerimle koşmak
uykusuz uykularımdan fırlayarak
pamuk ipliğine bağlayarak
sensiz yorumunu ömrümün
otta taşta ve tende

sana dudaklarımda bir sardunya büyüttüm
hadi...gözlerine benze
bakışlarınlaşsın bütün bedenin
bana baktığın an ol hadi
sabahın çakılsılığı denli doğal
oluk oluk nefesinle dolsun saksım
sana dudaklarımda bir sardunya büyüttüm
gelirsin diye belki birgün ikindime
balkonumu yıkadım
anılarla yıpranmamış bir çul serdim
ilk akşam güneşine komşu
okşamak için saçlarının en süzgün halini

gelmedin
bir harf eksik hayat alfabemde
ne konuşsam az
ne söylesem anlamsız
çığlığıma aldırmıyor kuşlar
ifadesiz ağlıyorum
daha fazla ayıplamadan susmak
hıçkırığımı
bir yağmurun aniden kesilişine imrendim sanki
hiç gelmeyeceksin değil mi? ...

...

kaç kez buladın beynine ihaneti
konuşşşş
kırılmalar yaşansın içimde
ucuzlaşan cömertliğiyle yüreğimin