Milenyum Şiiri - Adem Vural

Hak dost diyelim söze biz selam ile
Rüşvet değil diye itibar kalmadı
Muhabbet edecek bir hoş kelam ile
Ne sadık dost, ne de vefakar kalmadı.

Hak yolunda gerçekleri bulacaktık
Mazlumu yerdik, zulme kucak açtık
Maziyi kapayıp, beyaz sayfa açtık
Milenyuma erdik, sahtekar kalmadı.

Göster bana şöyle bir sağlam ahlaklı
Yerde mi, gökte mi söyle nerde saklı
Haksıza haksız diyecek, haklıya haklı
Heyhat ki heyhat! Bir cüretkar kalmadı.

Kısır inek sağmakla süt vermezmiş
Gel dersen gelir, git deyince gitmezmiş
Yemin etmekle, söz vermekle bitmezmiş
Ne bir erkek, ne de iktidar kalmadı.

Yandı yürek ben yandım sakın sen yanma
Her gördüğün başı adam sanıp kanma
Şu asrı Türk asrı yapacağım amma
Aklı başında bir kafadar kalmadı.

Adem’im ben, kimse zannetmesin şaka
Muhabbet başka, sevda başka, aşk başka
Mürteci deseler de, şereftir başta
Tac edip takacak, cefakar kalmadı.

5 Ocak 2000