Milattan Sonra /milattan Önce

MILATTAN ONCE/ MILATTAN SONRA

Mazinin unutulmuş karanlık sokaklarında, milattan öncelerde  geziyorum

Köhne bir mahallenin penceresinden izliyorum önce dünyayı

Büyük hayallere, dokunamayacak kadar uzağım

Tozlu topraklı yolların, varoş çocuklarından biriyim
Ama çizgim üslubum tarzım farklı, sadece misafirim
Geçici bir dünyanın, kalıcı izleri orada yaşadıklarım

Çocukluğum ve ilk gençliğim

Kahkalarla gülmeyen 
Çılgınlar gibi koşmayan
Top oynamayan, ip atlamayan bir çocukluktu benim ki

Mutsuz aile, mutsuz çocuklar demekti
Tek kelimeyle mutsuz bir çocuktum

Mutluluk ve huzur hiç uğramadı o günlerde
Hiç tanıtmadı kendini bana
Çocukluğuma ait tek  mutlu anım yok gibi

Ben milattan önceki hayatı  hiç sevmedim hiç 

Gülmeyi öğrenmem yıllar aldı

İlâhi bir el dokunmuştu  sanki zaman içinde

Su gibi akıyordu yıllar
Her gün  bir öncekinden biraz daha iyiydi
Karamsarlık uçup giderken yaşam da güzelleşiyordu
Güzeldi hayat, mutluydum annem kardeşim ve ben

Milattan sonraki yaşamı sevdim ben

Ömrümün ve yaşımın çok ilerlediği şu günlerde
Düne bakmak, bugünün değerini çok daha iyi anlatıyor bana

Tekrar dünyaya  gelsem yarı yoldan başlamak isterim yaşama
Okunmaya yarısından  başlanmış, bir kitap gibi

Acemi bir yazarın, sonradan güzelleşmeye başlayan kalemi gibi hayatım

Hayatı sevmek için sebep gerekmez
Ama sevmiyorsan mutlaka sebebin vardır

Milattan sonraki hayatımı her şeyiyle seviyorum

Ya hiç gelmeseydi bu günler
Ya hiç gülemeseydim
Ya hiç huzur ve mutluluğu tanimasaydim
Ya ömrüm vefa etmeseydi de yaşamasaydım

Milattan önceyi  yok saymak unutmak zor olsa da
Milattan sonrayi yaşamak bir şanstı

Nalan Uzer
26/08/2019