Milat Şiiri - Nusret Gören

Bir gece yarısı
Yalnızlık yaslanıverir ansızın
Nasır tutmuş yüreğine
Ve ansızın yarası
Sızlanıverir bir aşkın
Fakat bu aşk
Sevgili midir
Senin midir
Kim nerden bilebilir
Büsbütün bir düzen
Menopoza girerken
Gözlerinin önünde
Çırılçıplak haliyle
Ne düşündüğünü
Kim nasıl anlayabilir
Bir gece yarısı
Karakter ararken sokak başlarında
Cismini kaybetmiş gölgeler
Çatlamış kafataslarında
Yeni nesil
Dikenli teller
Bunu herkes hissedebilir
Ama kim nerden bilebilir
Bir gece yarısı
Herkes uykusundayken
Ya da gıcırdarken yataklar
Sen oturmuşsun
Apollon’a kızıyorsun
Kızma
Henüz erken
Sonra ayıp edersin Momos’a
Oysa
Bu gece yarısı
Kimse uyumuyor olabilir
Ama yine de seni
Sen sende değilken
Kim nasıl anlayabilir
İşte tam da bu vakitlerde
Kaşınır sırtı bir ceylanın
Kaşınınca pençesi bir aslanın
Ama unutma
Ceylan da sensin
Aslan da sen
Hangisi olmak istersen
Ve sen
Bu gece yarısı
Gözlerinin önünde
Yavaş yavaş
Soyunurken dünya
Hiç tereddüt etmeden
Tut belinden
Henüz okunmadan
Ömründe son ezan
Bir tohum at rahmine
Çarkın dişlisini kırmaya çalışma
Çarkı çevir kendine
Ve belki de
Bu gece yarısı
Son yarısıdır ömrünün
Ve belki de her şey için erken
Ama her şey için yarın çok geç
Senin sen olduğun bir gece
Hemen her şey mümkün
Hemen her şey olabilir
Fakat bunu kim
Nerden bilebilir
Sen sen gibi olmadan
Seni kim
Nasıl anlayabilir
Ve unutma
Bu vakit
Bu gece yarısı
Senin
Miladın olabilir