Miladımsın Şiiri - Temel Beydi

miladımsın
ardında bir parkta yitirilmiş çocuk ürkekliği
sarp bedeninde güçlü korkularla sıkışık son yüzyılım
kaç ömre sığdırılır hasretin
kaç sabah gözlerimde şapaklanan gözlerin yıkanır

tarih götürüyor rüzgarın kırık mızraklara ilişik çadırlardan
bilekleri yana düşüyor yiğit yalnızlığın, her kaçış
kemik tutan köpekler gibi kendi ayaklarına kusuyor
miladımsın
uysalca önünde bükülüyor artık zaman
tüm efsanelerim adına bulaşıyor
kaldığım yerden düşüyorum peşine