Mikrop Şiiri - Sevda Alaca

şimdi ne söylesem! vakit
ne anlatırsan anlat
ağzının içi tabut
yüzdürür eti kemikten
boş kalmış hücrelerine kapatır, hiçbirşeylerini
herşeylerini, kimselerini, hiç kimselerini
tersine akmaz zaman, anaforcu azgın nehirlerden
akışı hızlı
gözleri köprü
şimdi'nin ilk an'ı
deli mi akıllı mı
yüreği pır pır atar
ıslık çalar ağaç kovuklarında
birbirine bakarken ölümle yaşam
bir avuç çapkın suyla temizler
kanayan burnunu

kaç zamandır yürür mikrop
elinden tutarak
hiçbirşey hissetmez aynalı yüzü
hiçbirşey görmez
şimdi! kendinden gider
şimdi! kendine gelir
ellerini öptürür, elma yüzlü çocuklara
kendi dillerinde konuşur kurtçuklar
bir bakışla aşık olur
gözlerindeki hayırlı sabahlara

sen...!
ya sen
sen ey! her sabah nazikçe saçlarını bağladığım
yüzümü dönmeden, bir hışımla çözdüğün
kocamış ev bitkisi
şimdi..! şu an
fıkra üstüne fıkra anlatsa, güz yaprakları
içindeki kızgınlığa hakim olur mu
kıvrılarak bacaklarına dolanan yılan
herşey sensin
herşey sende telaşlı
sende ürkek
senden uzakta
sana yakın
dünya döndükçe uyursun
büyük keder içinde

simdi ne söylesem, ne anlatsam da
nefes aldıkça küçülür sözcüklerim iç kulağında
pisliktir dersin
mikroptur dersin
dikenler atarsın üstüme de
bölüşmek istemezsin ekmeğini
diz çöküp şarkı söyler, şimdi'nin an'ı
deniz içini çeker
iliğimi kurutur
buğday tenli melankoli
sabun kıvraklığıyla gelip geçer bir fare, kapı eşiğinden
gözleri yüz çeşit film izler sabırlı kedinin
bir öpücük kızartır dudakları
unutulmuş hayalinin köprücük kemiğine

şimdi'nin en güzelini
soğan cücükleri toplayarak getirir akşam
çatal, bıçak, kaşık sesleri gelir kulağıma
bisküvü kokulu hanelerden
bir peçete gibi açılır gece
tek ayağının üstünde durur hüzün
ellerini uzatır sildirmek için
sen ne görebilirsin
kendinden ve ölümden başka
kaç zamandır yürür mikrop
artık hiçbirşeye benzemeyen
hafızasında kalanlarla