Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Hasret mangalında yandı ciğerin
Kül oldun ne buldun gurbet ellerde
Satılsan almazlar yok bir değerin
Kul oldun ne buldun gurbet ellerde

Değdi mi acaba çektiğin sancı

Aklını kemiren düşüncelerin
Odağında vatan hasreti yatar
Kaptırıp kendini eğlencelerin
Batağında vatan hasreti yatar

Özleyip İstanbul Ankara diye

Yok oldu fakirin tüm umutları
Peşin olmayınca aşın da olmaz
Ahlaksızlık aştı tüm hudutları
Kişin olmayınca işin de olmaz

Kömür zehirlermiş yakmak da yasak

Türkiyem Türklerin dersem ırkçıyım
Bir yanlışım mı var bu vatan kimin?
Dilimiz gidiyor, dersem Türkçüyüm

Aşma gönül kendine gel

Yüksekleri kartal gibi
Aşma gönül kendine gel
Küçülüp de hardal gibi
Düşme gönül kendine gel

Azıverip kızıverip yazmayın
Gülün yazın okuyanlar anlasın
Ayıp olur sızıverip yazmayın
Dalın yazın okuyanlar anlasın

Bayıverin, yayıverin sarkmayın

Boşuna kaleme sarılıp yazma
Sevginin izahı mümkün değildir
Böyle yazdım diye darılıp kızma
Sevgininb izahı mümkün değildir

Gözle görülmez ki desen şöyledir

Hanceri sapladın vurdun sırtımdan
Üzdün de ne oldu, yanarsın şimdi
Hemen ağıt yazdın düzdün ardımdan
Düzdün de ne oldu, anarsın şimdi

Söz verdin sözünde kendin durmadın

Hoşgeldin diyemem hakaret ettin
Geldiğiniz gibi gider misiniz?
Vatikanda buna cesaret ettin
Bir de Türkiyede öter misiniz?

Dünya şahit oldu senin kinine

Hüzünlerin esir olmuş gecelerin gölgesinde