Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Gurbet, elde özlem firak
Taş döşekte senden ırak
Öldürecek beni merak
Senden asla ayrılamam

Yanımdasın sanki hâlâ

Obur ayılar gibi bulduğunu anında
Lop lop alıp yutmazsan sen vekil olamazsın!
Gözüne girmek için, liderinin yanında
Yedi takla atmazsan sen vekil olamazsın!

Sevgi ağacındadır insanlığın bileti
Cehalet hitam bulsun, başka bir şey istemem
Hocam sana emanet al şu benim veledi
Okusun adam olsun, başka bir şey istemem

Kalbi sevgi, gönlü nur, beyni ilimle dolsun

Aklımızı çeldiler ruhumuza hitapla,
Bize yol gösterdiler dergi ile kitapla
İçimiz dolduruldu nefret ile gazapla
Kürt, Çerkez, Lâz, Fellahı yerenleri tanırım

Bir kaç diken uğruna goncalar solduruldu

Cennet bahçesi gibi her taraf yeşil yeşil
Pınarlar pırıl pırıl, Ne güzelsin Çaykaram
Şirin yaylalarında uykular mışıl mışıl
Suları şırıl şırıl, Ne güzelsin Çaykaram

Halkı mutlu, sevecen, şakalaşır gülüşür

Yiyecek-içecek, giyeceklerin
Temininde olur, aşını bilir
Devamlı düşünür diyeceklerin
Anasını bilir, eşini bilir

Çoluk çocuğuna haram yedirmez

Nice vakti boş geçirdim acep neyi doldurdum?
Vakit mi beni öldürdü, ben mi vakit öldürdüm?
Öldürmek Allah’a mahsus, hayatımı soldurdum!
Bir nefeslik ömrüm kaldı, “Lâilâheillellah”

Bütün çabam bu hayatı doğru yolda bitirmek

Yine bayram geldi, hüzündeyim ben
Gurbet elde seni sorarım anam
Hasretin insafsız közündeyim ben
Yıllardır gönlümü yorarım anam. anam

Yüzümü yüzüne süresim gelir

Ne güzeldir rüyalarda yaşamak
Uyanmaya ne gerek var düş yeter!
Kolay değil sorunları taşımak
Uyanmaya ne gerek var, düş yeter!

Ülkemizde her şey için bir yol var

Gurbet elde yaşamak ne kadar da zor imiş
Huzurlu bir şekilde burda kalamıyorum
Duydum ki memleketi, yönetenler kör imiş
Oraya da dönmeyi göze alamıyorum

Dış kalıbı insan da içerden çürüyenler