Mihrimâhım Şiiri - Yavuz Selim Sabbah

Yağmur yağar saçlarına, bir damlası ben olsam.
Kokun sinmiş yastığıma, saatlerce sarılsam.
Bir Yıldız olsam gökyüzünde, Sen ölünce kaysam.
Her bir derdim kaybolurdu, bugün seninle uyusam.

Bu gece gözümü senin ile yumsam.
Kulakların Feryadımı bir an olsun duysa.
Bir uykuluk huzuru sende bulsam.
Ne olurdu gözlerin, gözlerime uysa.

İçine düştüm hasretinin, hasretinde boğma beni.
Sensizlikle boğuşurken, yorgun düşmüş bedenim.
Hiçbir umut kalmamışken, yine gönlüm ister seni.
Göz görmezken gönül, katlanırmış efendim.

Birbirine aşık iki yağmur damlası.
Ne mümkün kavuşmak, sen Alamut Kâl'ası.
Soruyorum yine, varmı benim olasın.
Nasıl bir tutku bu, of ne lanet olası.

Içime dolası gülüşün, sanki bayram sabahı.
Sensiz birgün ölür isem, gözlerime vurur âhım.
Hem gündüzüm hem gecemsin, verme bana âhı.
Sensiz nasıl yaşarım ben, Mihrimah ım.