Mâzide Biri Şiiri - Yavuz Selim Sabbah

Bir gülüşü vardı, eşsiz sanırdım.
Zaman bohcasina, onu da aldı.
Yastığıma sarılır, hep ağlardım.
Şimdi hatirimda, bir adı kaldı.

Bazen şarkılar hatırlatır onu.
His titretir bir an, bir akşamüstü.
Bekleyen yitirince umudunu.
İncindi yüreği, hayata küstü.

Küslükten kastım; bir daha sevmem.
Çırpındıkça felek, üstüme gelme.
Çok istersin olmaz, bilmem ki neden
Ben istedim felek, sen yine verme.

O gülüş ki, diyor sanki beni sev.
Seni anlayana, ömründen gün ver.
İstemem ne araba, ne de bir ev.
Gönül istemeyeni, sürekli ister.