Mihriban Abla Şiiri - Erdal Ebem

Eski günleri andım otururken bu akşam,
Nede güzel komşuydu, bizim Mihriban abla
Bakıyorum da şimdi, para olmuş hep yaşam,
Nede güzel komşuydu, bizim Mihriban abla,

Kader onu erkenden, sevdiğinden ayırmış,
Rabbim iyi kulları, sevdiğinden çağırmış,
Ne isyana başvurmuş, ne gam edip bağırmış,
Nede güzel komşuydu, bizim Mihriban abla.

Örf adete düşkündü, kimseleri ezmezdi,
Acından ölse bile, haram lokma yemezdi,
Bir gün olsun kimseye, kötü bir söz demezdi,
Nede güzel komşuydu, bizim Mihriban abla.

Derdin olmaya görsün yalın ayak koşardı,
Malın mülkün olunca coşup coşup taşardı,
Özü sözü bir kadın doğru dürüst yaşardı,
Nede güzel komşuydu, bizim Mihriban abla,

Eski ahşap bir evde, yalnız o otururdu,
Hayır yapmayı sever, yetimleri korurdu,
Övgüyü sevmez asla, komşu deyip dururdu,
Nede güzel komşuydu, bizim Mihriban abla.

10.12.2007