Mihriban Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Hep böyle coşacak değil ya deli dalgalar
bahtsızlara da uyanır birgün şafaklar
ninni söyler gibi söylersin şarkılarını
her sabah sahil boyu sessiz yürürken
anarsın kırık dökük eskimiş zamanlarını

gök yüzünden ölü yıldızları toplarsın neden Mihriban

yolun bizim eve düşerse gir içeri üşüme ayazlarda
resmin hüzünle birlikte düşer perdelerime
gel birlikte sabredelim geçsin o deli çağlar
henüz daha çok gençsin

akşamları da yürümek istersin besbelli deniz kenarında
ölü doğurur seni tüm karanlık evler tüm mekânlar
o aşina olduğun geçmiş zamanların anılarıyla

geçerken beni de unutma bir ara uğra
buram buram mor kokulu bir demet leylak
kaç zamandır senin için soldurmadan sakladım

ve gözlerinden biraz umut
gülüşünü ödünç ver
dudaklarından

kiraz değil vişne değil nar hiç değil sanki çilekler

bekle beni üşüme yakamozlarda ürperme Mihriban
başını kaldır da gök yüzüne bir bak düşünme
mehtabı saçlarına ört giyin yıldızları da sımsıcak

8-Aralık-2008-Ankara