* Mihriban Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN
MİHRİBAN
Mihriban !
Kozmik alemlerin zamansız ,asiye kızı,
Bir fırtına gözlüyorum artık, alemlerin ötesinden.
Sarı Saçlarında, kasırgaları tutuştursun istiyorum üşüye üşüye titreyen bir mumun alevi
hoyrat nefesiyle deli deli rüzgarlar savursun ataletin yığınlaşmış saman yüklü beynini.
Kasıp kavursun ne varsa gözlerindeki yılgın ve kuytulara sinmiş ,göl yürekli deryaları.
Çivit mavisi ilahi bir aşk sızsın o keşmekeşte, tüm denizlerin büyülenmiş karadalgalarına.
Ve ben o kehribar gözlü bir kıyamı seyre durayım ıssız bir sahilden tüm ömrüm boyunca
Ah o gözlerin yok mu, Mihriban.
Göklerin kapılarını aralayacak bana kirpiklerinin parmakları,
Usul usul ayaklarımın ucuna basa basa gireceğim küfrün en mahrem saraylarına ve ruhun bile duymayacak.
Ah Mihriban!
Öyle Bir ayaz bekliyorum ki?
Buza kessin istiyorum tüm kol kola girmiş garkad ağaçları, ateş kokulu zakkum çiçekleri
dünyanın üryan yanı donup kalsın tüm şuh kahkahalı bakışlarla bir cehennem çukurunda.
Şeffaf kristaller gibi parlasın dağların zirvelerinde o billur bakışların.
Yalnız gözlerin delsin buzulları kardelen misali,bir kehribar güne uyansın ilk kez tüm alem
Ah o gözlerin Mihriban.
Gözlerin hem en büyük sır,
Hem de sırların mührünü,o gözler açacak elleriyle bir bir , ve sen hiç bilmeyeceksin.
Bir zelzele bekliyorum, şimdi Mihriban.
Orta yerinden yarılıp kırılsın ne varsa, çatlasın hırsından, hasetinden kibir,
Şimşekleri sıksın kaosun beynine silahıyla yaylım yaylım ateşleyip mermiyi,o gözler.
kozmoza evrilirken evren, kaosun cesedi sürünsün teneşire boylu boyuna
Uzayın gözleri fırlasın yuvalarından bir bir
renkli bilyeler misali dağılsın gezegenler, gözlerinin nazarından
evrenin tam merkezinde senin gözlerin dursun artık Mihriban!
Peki Ya ben bu kaosun neresinde durmalıyım? Mihriban?
Ah o gözlerin yok mu Çarkıfelek misali çevirir alemin topacını.
Benim bile feleğim şaşıyor böyle bir aşkın ve devrimin deviniminden.
Ben sonsuz karanlıkların hayalet gözlerinden yeni kurtuldum daha .
Bir el uzatsan evrenin kozmik kızı, bir nefes kadar böyle yakınken bana
Neden bir karadeliğe daha sürüklenip gideyim gözlerinin galaksisinden
Sonsuz sorular sarmalından yeni kurtardım henüz elimi ayağımı
Zihnimde anlamlandıramadığım soruların cevabı senin masallarına saklanmış
Bin yıllık kadim türkülere kafa tutuyorum yazdığım iki satırlık şiirlerle.
Nereden geliyor bana bu cesaret Mihriban?
Ah o devrim gözlerin yok mu?
Neden bu denli davetkar ve kehribar bakıyorlar bana
Niye her baktığımda gözlerin sıcacık sımsıkı sarıyor ve böyle içine çekiyor beni
Çekildiğim sen değilsin Mihriban, nihayet anladım ,
Çekildiğim ötelerden bir selamet yurdunun çağrısı
Mihriban! senin gözlerinde görüp te böylesine kapıldığım.
(FATMA DOĞAN 20 KASIM 2024/TURHAL)