Mihriban Şiiri - Gökyüzü Katibi

Göz kapakların kapanıyor yavaş yavaş
Ruhun çıkıyor bedeninden var bir telaş
Gökyüzü ve yeryüzü ağlıyor kan
Adın kalıyor yalnız adın Mihriban

Gitme deselerde gideceksin biliyorlar
Bir yer vardı hep orda takılırdın ordalar
Seni özlediler şimdiden görmeden seviyorlar
Mihriban diye durmadan adını sayıklıyorlar

Sanki ben de gördüm yada öyle hissetim
Hayaldi karşımdaki yok oldu göremedim
Bütün yollar sana çıkardı oysaki yoruldum
Dilimde adın ben ise dışarda kayboldum

Kalemin mürekkebi doldu senin adınla
Tutamadı göz yaşlarını ağladı kağıda
Ağaçlar kuşlar hepsi gelmek istedi yanına
Gelemediler selam söylediler sana