Mihriban Şiiri - Mehmet Dağaşan

Volkan gibi alev alev bir su kütlesi içinde
İmkansıza tutulmuş gibiydi garip gönlüm
Umutsuzluğa yer yok karamsarlık içinde
En ufak bir tebessümüne yanardı ömrüm

Bembeyaz gökkuşağı parlıyor ışıl ışıl
Ellerimde papatya, bir demette gül
Kalbini getir sağ yanıma koy, bana sarıl
Bekliyor seni yolun sonunda bülbül

Anafor gibi yaktın dil mestane
Sabah sefası bulutları ise bizim için açmış
Sana bir şiir yazdım tarzım aşıkane
Bizim aşkımızı şairler duvarlara kazımış

Dev kristaller bizi sararken ansızın
Kaç yıllar, yollar geçecek nar çiçeğim
Kimse bilemez peri-ruyum ne olacak yarın
Biz ise bugünlerimizin değerini bilelim

Kaç gece dinledim Sago’nun sözlerini
Bana ilham veren senin gözlerin
Hey beni pak denizler gibi seven yar
Beni ayakta tutan senin gülüşlerin

Gökyüzünden yağmaya başladı balıklar
Böyle bir aşkın nasıl olduğunu anlamadıkları için
Göç etmeye kalkıştı milyonlarca sardalya
Bizden daha imkansız olay olamaz dedikleri için

Kömür karası ellerim nasibimi severken
Benden gidiyor yavaş yavaş acı, keder
Her saniye sen varsın aklımda yaşarken
Tek yönüm var, sen bana yaşam, kader…

Öyle bir sevda ki bizimki Mihriban
Mehmet ilan-ı aşk eder sen şah-ı cihan
Gözlerim sadece görür seni geçer zaman
Mutlu olalım hep, olmasın kimse nalan…