Mihriban Şiiri - Abdulsamet Koca

Herkesin Mihriban'ı var demişti üstad
Nerden bilebilir ki yaşamadıkça insan
Adı sanı yanı bilinmeyen Mihriban
Ezelden kaderine yazılır da okuyamazsın..

Tarifi mümkün değildir bu ahvalin
Hudutunu kestiremez parçalanır dizlerin
Küçük adamlar içinde büyük adımlar
İzini belli etmeden kara basamazsın..

Ürkek dokunuşlar ulaşamaz duygulara
Bölük pörçük birkaç anı mani uykulara
Kıyısız gökyüzünde çapa atar rıhtımlara
Bir avuç huzura tamah etmez aldanırsın..

Yüce dağların eteklerine ayaz düşer
Çamlar andızlar karaağaçlar boyun büker
Irmağın karşısında kardelen boy verirde
Nasibin değilse elin kırılır koparamazsın..

En iyi bildiklerinde bile şaşırır düşersin
Sağırdır insan dilbaz nefsine yenilirsin
Katmerlenir acı, tenine güz değdiyse eğer
Baharı beklerken kış güneşine aldanırsın..

Çehrendeki ben misali Mihriban'ın belirtisi
Yapayalnız yakalar hicranın kısık sesi
Sahile vurur kumrunun yürek burkan hikayesi
Kendini hırpalasanda yazılmışa olduramazsın..

Bir Mihriban ki tutkusuna tutsak
Aydan apaydın güneşten parlak
Gözyaşı sular seller olur hıçkırarak
Sinene vurur da biçare aşkı susturamazsın..