Mihail Goragor Şiirleri - Şair Mihail Go ...

Kafka’dan aldım getirdim buralara
Bu amansız ve çapsız sevdamızı
Kâğıtlar yaptım uçaktan sana
Belki evin balkonuna
Belki de bir portakal dalına
Konar da alır sancımızı

Sesin yankılanır hâlâ odamın her köşesinde
Dudaklarımda kalmış bir vedanın gölgesiyle
Ellerin dokundu mu ellerime
Yağmur gibi düşer içime sessizlik
...
Dağlarım yüksek gecem uzak

Çabuk olmalısın
Konuşmalısın
bir kağıdın yüzüne gözüne bağırmalısın
Gittikçe uzaklaşıyor çünkü bilmelisin
Bu gece büyük bir moladan sonra belki gelir
Ucuz bir çerçinin beklenen matarasından

Bir kuş konarsa pencereme,
Anlatacağım her şeyi
Uzanacağım boylu boyunca bütün bakışlarına
Ağlayacağım gözlerinden uzakta
Bana bir dünya yazmasını isteyeceğim
Didem'in hatırasından kalma

Bir bekleyiş, öylesine ,
düzensiz ve korkak bir gönülde
Bomboş bir kalp ve kalbi olan hiç bir göz eskisi gibi konuşmuyor benimle
Ve onun gözleri , artık gökyüzünde iki serçe
Benden uzaklaşıyor gittikçe
Korkarım kayboluyor kaybetmek istemediğim halde

Ben bir deliyim
Kendi aklımı pazara çıkarmışım
Akşam akşam hem de
En fakirinden bir gönül beklemişim
Çarık çürük tezgahıma bakmadan hem de
Çok da beklememişim hani

Çok özledim bilir misin bilmem
Saçlarından süzülürken aklım
Benden giderdi bir bilsen
...
Uzak bir köyde gezinirken sen
Muzip bir parça çalardı bana her zaman

Artık üzülmüyor benimle susan bütün oğullar


Hiçbir kızı görmüyor Meryem anadan başka

Anladım Neo Nazi kel kafaların pandomisini
İlkel darbuka gümbürtüsünün inlemesini
Bayrakları göte bağlayan göğe çıkaran ibinesini
Kahrol diyorum on bin yıldır var olan inini
Al da git diyorum artık
Al da git diyorum

Sallanan bir avize başımın üstünde
Karşımda ayrılıklardan kalma bir hüzün
İçimde sana varacak trenler
Öyle şaşkın şaşkın beklerken pencerende
Gülüşün doğmamış bir sandal sanki ellerimde
...