Vakit doldu
Gün artık kalemlerin yazmadığı
Yolların yeni kalemlere götürdüğü bir gün oldu
Köşe başında bir sokakta bekliyorum
Sokağın bana getireceği bir sesi
Biraz hüzün doluyum
Aldatmak gibi uzağım sana
Nefesini gözlerimde görüyorum
Kimseye söylemiyorum
Kimse sensiz olmasın istiyorum
Sen iki kere doğuran annem
Korkmuyorum gecelerden ağlamıyorum
Mesela
Bir çiçeği kocaman bir gözle tutuyorum burada
Senden kalan sadece yıldızların uykusu
Onları da kaldırdım karanlık bir rüzgar doğarken
Bıraktım eski bir nehrin kenarına
Yorgun bir yastık duruyor karşımda
Üç baş var üstünden geçmiş
Kimsenin anlamadığı bir dinden dinlemiş
Allah Kerim sabahların yanıbaşında
Geceler çok üşümüş onlara varınca
Bırakıp gitmiş ilk aydınlıkta
Çatlayacak bütün bedenim buralarda
Sensiz varmak niyetinde değilim aşka
Bir adım atmak sancısına dayanacak değilim
Değilim biliyorsun topraktan uzakta
...
Adımlarımdan geriye yalnız yaralar kaldı
Her köşesinde bir sessizlik yatar
Bu yol yanık ağıtlar bırakır seni severken
Yürüyemezsin
...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!