Midyat'ın Kadim Düşünde Şiiri - Yahya Oğuz

Kavuştu işte, göz hizamıza güneş
Rüzgâr, avludaki pembe güle
Ve gökyüzü, Midyat’ın kadim düşüne
Sen, o şirin balkondan bakarken
Görmesen de başındaki peri alayını
Binlerce yıllık bir ayin içindesin
Gökyüzü, baştanbaşa buhur içinde

Bak, zaman nasıl da duruldu
Güvercinlere sarıldı eski ufuklar
Rüzgâr dolandı, şalındaki çiçeklere
Şakağında kınacının zarif motifleri
Dilinde aşk üstüne bir ezgi
Minik gülücükler uçurdun sen de
Ve seyre daldın son kalp bayramını
Fotoğraf çekip durdular sana
Zamana tatlı bir şerh düşüldü
Ansızın unutuverdin insafsız anıları
Çoktan unutman gerekenleri
Kim bilir kimler kaldı açan
O tozpembe gülüşünde

Kavuştu işte, göz hizamıza güneş
Rüzgâr, avludaki sarı güle
Ve gökyüzü, Midyat’ın kadim düşüne
Sen, o şirin balkondan bakarken
Çok uzak, çok derin kuşların dolandı
Göz ve kalpten ibaret kalmışım
İmkânsız bir düşe daldım ben de
Abbaranın şefkatli kucağında
Sazsız, sözsüz türküler içinde

Yahya OĞUZ