Midilli Adası'nda Bir Gün Batımı

Zaman,
Bir İkindi vakti.
Güneş yorgun argın
Sallanıyorken
Yamaçların tepelerinde.
Sincap çevikliği
Ve
Yılan sessizliğinde
Helen Güzeli,
Midilli Sahilnden denize girdi.

Önceleri
Saçlarını okşayan ılık rüzgar;
Bu güzeliğin karşısında afallar.
Dayanamaz
Sonrası,
Helen Güzelinin
Yanaklarını okşamaya başlar.
Sevinçten kabarır Ege Denizi.
Assosun kıyılarına vurur.
Bu yakadaki
Sessiz sakin duygular,
Yedi şiddetindeki depremle ayaklanırlar.

Kıyıda
Demli bir akşamüstü çayı
Yudumluyorken,
Uzaktan görürüm
O Helen Güzelini.
Çıkarım Behramkalenin
En yüksek tepesine.
Aşkın dayanılmazlığı
Çırpınıp durur
Bir kadeh
Kırmızı şarabın akislerinde.

Gün batımına doğru,
Zaman
Durdurur beni.
Denizden çıkıp
Gözden kaybolunca
Helen Güzeli;
Acımasızca
Midillinin sahillerine gömer,
Ümitlerimi, hayallerimi, nefeslerimi...