Mi'rac Mucizesi Şiiri - Cihat Şahin

Bir kulu severse şayet mevlası;
Kılmaz mı hiç onu abd’lerin hası?
Yol ise o, abd’e; mülk müntehası,
Habip’tir elbette Allah’a Ahmed!
Göklere merdiven kurmuş Muhammed.

Bu paye verilmiş ezelden ona
Nur ile yazılmış arşın altına
İstedi Halıkı kendisi suna!
Habiptir öyleyse Rahman’a Ahmed!
Mi’racla Sidreye çıktı Muhammed.

Perdeli basarlar, etmedi takdir!
Mühürlü kalplerde; kahreden şektir.
Âlemde Allah bir, habipi tektir!
Tabiptir öyleyse kalplere Ahmed!
Sidreden öteye geçti Muhammed.

Cebrail olmuşsa kimin yoldaşı;
Olmuştur melekler onun haldaş’ı.
Resuller, Nebiler onun kardaşı!
Resul-ü zi-şandır elbette Ahmed!
Refrefle göklere çıktı Muhammed.

Mescid-i Aksa’da kıldırdı namaz.
Resuller onunla ettiler niyaz.
Böyle bir meclisin tarifi olmaz!
Yüz binler Nebiye imamdır Ahmed!
Makam-ı Mahmud’a, aday Muhammed!

Buraktan inerek bindi Refrefe
Cibril-i eminle uçtu hedefe.
Gösterdi farkını bütün selefe!
Havz-ı Kevser’e sahiptir Ahmed!
Hak yanda en makbul abid; Muhammed.

Cenneti dolaştı, gördü Cahimi
Ağladı görünce, orda vahimi
Tereddüt gösterme! Deme; ”sahi mi? ”
Ümmete şefkatte; zirvedir Ahmed!
Beşere Mevladan, rahmet Muhammed.

Cebrail bekledi, yürüdü resul
Hatır-ı habiple, değişti usul!
Başladı tarihte misilsiz fasıl.
En özel anları yaşadı Ahmed!
Mest oldu hazdan, o, an Muhammed.

En ağır yüklerden kurtardı bizi,
Kendinden ziyade düşündü sizi.
Kurtardı azaptan o, cümlemizi!
Rabbinden çok taviz aldı da Ahmed,
Dünyaya rahmetle döndü Muhammed!

Sadıklar, kazipler oldu imtihan!
Cahiller ettiler; yine su-i zan.
Kalbi hüşyarlar, buldu itminan!
Evrene sırf rahmet oldu o, Ahmed!
Hatemi-l enbiya, kaldı Muhammed.

Cihat ŞAHİN
08.07.2010-İZMİR