Mi'râc Şiiri - Salih Şanlı

Mi’râc

Gönlün gökler ötesinde bir seyrânı vardır
Sevgiliyle söyleşmesi, bir hoş ânı vardır

Âşığın yeryüzünde eremediği vuslat
Gökyüzünde gülümser, verilir dosta ruhsat

Mâşûka meyli âşığın bir sevdâdır sonsuz
Ne mâşûk bilinir sevdâsız, ne sevdâ onsuz

Sevdâ götürür mahzûn âşığı lûtf-i yâre
Gözden gizliyi gönle gösterir âşikâre

Bir karasevdâdır âşığınki, şifâsı yok
Bu şifâsız dertten özge gönlün safâsı yok

Karadır yâre uzayıp giden yollar gibi
Uzanır kavuşmaya açılan kollar gibi

Âşık gece için yâre bir âh yollar gibi
Gecenin en âsûde vaktini kollar gibi

Dost dosta çağrılır hani kutlu bir ağızla
Şimşeğe biner gönül, ufku deler o hızla

Yüksek alınların öptüğü bir yere konar
Âşıklar meclisinde kutlu şerbeti sunar

Gönül gecenin sessizliğinde dalar aşka
Vakit bir safâya dalış vakti ki bambaşka

Dem Sevgilinin Sevgiliye erdiği demdir
Varlığın bütün zevkleri bu bir ânda cem'dir

Öyle bir ân ki bu ân safâya erdi gönül
Selâm olsun sana gönül, hep sevin sen hep gül