Mi olsam? Şiiri - Kemal Ersözlü

-39 Dize,
işte öylecesine,
47sinde giden Şair'e..

Çiğli'de Yedek'teyim.
Arnavut Teyze'nin Bahçesi'nde.
Mavera'dan Haber gelmiş.
Zarif bir Oğlan'ı kuşanmış Zaman
Geçmiş bir Zaman'dan.
Nişan almamışım henüz 'Gelecek Zaman'ı.
Bir Mektub Mus'ab'a Yazıyordum,
Bir Mektub Muaz'a....

'Hiç Güzel olmasa, hiç Güzel olmasa...'
Güzel Adamlar Güzel Atlar'a biner giderler miydi?
Şiir'in Qalemi'ni kırıyorum.
Uyku Hali'nde sayıklarken dürten Ses
-Kendini kandırma, kendini tanı!
Gaibler'den bir Ses..
Bir Yakaza Hal'i..
Eşqa da fısıldar, Etqa'da,
Aralanan Pencere'den.
Göz'ü 'Büyük Sanatkarlık'ta olan için,
Çok okunması gereken bir Yaş..
Sümer...
Selçuk Diyâr'ı..

Su'daki Gölgesi'ne Selâm'ı düşmüş Meric'in,
Yakomozlar'a...
Doğmamış Bütün Kelimelerim'i yutuyorum.
Kelimeler'i diyorum,
Şişe'ye koyup Deniz'e atmaya ne Gerek var.
Ne açıp Kapağı'nı okuyan olur,
Ne okuyunca anlayanı,
Adres'e Mahsus,Teslim Yazılar'ı..

Öfke'si olmayan bir İmân'ın Değer'i olabilir miydi?
79'un Şubat Soğuğu bir yanda.
Bir yanda Bindörtyüzler'in Kokusu'nu duyuyoruz,
Yûsuf Koku'su olabilir mi acaba?

İmsaq biter belki bir Gün,
Postacı İrsâliye ile Kapı'yı çaldığında...
Ölenler uyanırmış, Gerçek....
Hüzün'le qabullenmek'ten başka ne gelir elden.
Sefer'dir bu, Refiqu'l-A'lâ'ya...