Ben mezepotamyanın bir asi çocuğum.
İçimdeki çiçekleri yoldurmam ben,
Gözlerimdeki ışıkları soldurmam ben,
Hatta içimde, umutla bekleyişlerim var.
Arzularım, acılarım, gülüşlerim var.
Benim içimde hayallerim var.
Söyleyemem içime de atarım.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta