Ben mezepotamyanın bir asi çocuğum.
İçimdeki çiçekleri yoldurmam ben,
Gözlerimdeki ışıkları soldurmam ben,
Hatta içimde, umutla bekleyişlerim var.
Arzularım, acılarım, gülüşlerim var.
Benim içimde hayallerim var.
Söyleyemem içime de atarım.
Biraz deli dolu ruhum ile,
Mezepotamya Çocuğum Ben....
01.04.2018
Hüseyin ÇıplakKayıt Tarihi : 3.4.2017 08:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!