Mezarlıkta Yatan Kız Şiiri - Halit Korkmaz

Yiğitler revan olmuş cephelere akıyor,
Şehâdete tek kapı siperde açılıyor,
Babası şehit düşen küçük kız çocuğunun-
Gelinlik provaları şehitlikte başlıyor.

Cephenin yazı yoktur çoğu kış, ardı hazan;
Sipere can koyanın elinde kara kazan,
Yürek hoplatan kapı ansızın çalındıkça,
Giyilecek tek gömlek şehidi saran sûzân.

Şimdi dağın ve taşın rengi kızıl basıyor,
Tabut dolu acının tapusu el yakıyor,
Şehide ana olmak dondurur hâfızayı,
Vatan, bayrak ve acı, toprakta buluşuyor.

Küçük kızın gözyaşı mermer taşa akıyor,
İdrakî büyüdükçe acısı da büyüyor,
Kanını bayrak yapıp bedenini sur yapan,
Göğsünde otlar biten babasına bakıyor.

Hayat çift oluk gider canlar nurdan arklıdır,
Bazen acılar yakar bazen yandan çarklıdır,
Tüm kokular içinde ayrı râyiha veren,
Baba evinde farklı, şehitlikte farklıdır.