Mezarlikta selviyim Şiiri - Kenan Guney

Ama Ben uzeri tozdan gorunmeyen
Bir uzun selviyim mezarlikta
Ne gunes dogar uzerime
Ne bahar dalima
Matem ve huzun coreklenmistir yazima
Denizi goremem.
parkta ici cosanlari ?
Asla
Gozyasi dokenler sirt verir belki bagrima
Sevinc cigliklari degil ama
Ayrilik feryatlari vardir havada
Ben mezarlikta goge yukselen bir selviyim
Yapraklarim mat,solgun.
Uzerimde keder ve huznun kulleri
Dunyada alacak bir nefescigim kalmadi
Yok artik topragima bir damla su
Uzerimdeki tozu savuracak bir firtina.
Ben mezarlikta goge yukselen bir selviyim
Oluler cekiyor damarlarimdan kanimi
Bedenimden acik yesil rengimi
Unuttum artik evvelimi,tazeligimi ve gencligimi
Ben mezarlikta goge yukselen bir selviyim
Gelecekte denize bakan guzel bir tepede
Melteminle havalanip hucrelerime kadar nefesimi doldurmak umidiyle