Gece sakin sokakta ışığı tek açık olan evden.
Gündüz kalabalık durağın yanındaki sessiz mezarlığa.
Vakit gelmiş çıkılmış yolculuğa.
Bu gezinti bir prova.
Gezmeye devam ederim mezarda huzurla kendi kendime.
Denk gelirim Mehmet Akif Ersoy ve Naim Süleymanoğlu ile.
Yakınlarda bir yerde kazmaya başlamışım mezarımı, bakıyorum içine.
Dibi derin uzanıyorum içine.
Evden aşağı baktığım ki zemin değil bu defa.
Gökyüzü bana bakıyor düşünmem istifa.
Biri gelir anlar çare, verir küreği kapatırım mezarı.
Konar mezarın üstüne bir arı.
Çıkarım gelir bir polis, arabasıyla ziyarete.
Kim bilir eski bir arkadaşı şehitlikte.
Açtım mezarımı kendim kapattım.
Zamanı hayata yeni yeniden, dosdoğru doğmanın.
Kayıt Tarihi : 10.12.2024 08:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!