Bir zaman gelecek ki,
Bulutlar dağılacak,
Karanlıklar
Mazide kalacak.
Ve sen
Gerçeği göreceksin tüm çıplaklığıyla.
Ağlayacaksın belkide.
Ama üzülme,
Zamanında anlayıp beni,
Dönersen
Seni kabul edeceğime inanabilirsin
Ama vakit geçtikten,
Ecel düdüğünü öttürdükten sonra
Geç kalacaksın,
Geç.
Mezarımdan seni seyredeceğim.
Saçların ak, yüzün buruşuk
Ve elinde bir demet çiçek.
Belki yakışmayacak sana çiçekler artık.
Mezarıma diz çöküp ağlamaya başladığında,
Ben ağlamayacağım.
Gülmeyeceğim de.
Gideceği mezarı şaşırmış bir zavallı deyip,
Mezarımdan seni seyredeceğim.
1972
Şahbettin UluatKayıt Tarihi : 26.10.2010 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir 1972 yılında Van'da mahalli bir gazete olan İkinisan Gazetesinde yayınlanmıştır. O ilk gençlik döneminin melankolik ruh halinin eseridir. O günlerde gazetenin sorumlu yazı işleri müdürü olan rahmetli Servet Mehterbaşıoğlu beyefendi şiirimi birkaç gün yayınlamamıştı. Ben heyecanla her gün gazeteyi alıp şiirimin olmadığını görünce üzülüyordum. Sonunda bütün cesaretimi toplayıp kendisine gittim. 'Bu şiiri senin yazmış olman konusunda şüphem var, ancak altını imzalarsan yayınlarım' dedi. Aslında iki adet şiirdi. Altlarını imzaladım ve ikisi de yayınlandı. Kendisini burada rahmetle anmayı borç bilirim.
Ben ağlamayacağım.
Gülmeyeceğim de.
Gideceği mezarı şaşırmış bir zavallı deyip,
Mezarımdan seni seyredeceğim.
okuyunca insana hüzün basıyor sevğiyle kalın
TÜM YORUMLAR (1)