Mezarım Olsun Yanağında ki Gamzeler

esip gittin sevgili bir rüzgar gibi
dağıttın kalbimde yerimi, yurdumu
bir bilsen ne kadar büyük acım, sızım
figanım arsa erer, dayanılmaz beter.

esiyor fırtına yıkıyor yerini bir bir
seninle yeşeren ne varsa ölüp gidiyor
bellemek zor, bağı bozulmuş toprak
aşka susuyor, çatlıyor kurak kurak.

geziniyorum kendimi bilmeden bir yerde
vuruyor dert gelip kalbime bile bile.
düşümde varsın, gerçeğime gelmiyorsun
hayalın sıkıyor, eziyor bir cenderede.

aklıma uyuyorum, düz bir yol görüyorum
kalbim inanmıyor deli gibi gülüyorum
akşamlar yıldızsız her yer mat, donuk
bekliyor ruhumu sıkacak amansız geceler.
(03.05.1988)

bir çare arıyorum sevinçlere erdirecek
ne yana dönersem her yer labirent gibi
umutsuz dalar ağlarım, mevlam görüyor
kimbilir, ne zaman ufukta yar görünecek.

ne yana dönsem gülüşlerin var aklımda
unutulmaz o saçların altın-güz renginde
eger birgün olur da, ölüm beni bulursa
mezarım olsun yanağında ki gamzeler!
(1989)

(1) Ankara
(2) Kayseri/Yahyali