Bıktım bu boktan ahırdan,
Yansın bu kahırdan orman.
Tutuşsun gövdemin kolları.
Kaçarsam vallahi gün yüzü haram,
Güneşim harım olsun.
Geçirdim tırnaklarımı toprağa.
Sımsıkı sıktım dişlerimi, kırılırsa kırılsın.
Köklerim tahtımdır,
Yağmurlar bahtımdır,
Ölürsem ahtımdır.
Azrail yarim,
Mezarım mazharım olsun.
Yansın bu kahırdan orman.
Yansın çürümüş yaprak, leş, kurumuş dal.
Sarmaşık dikenleri sarmalamış dört bir yanı.
Her kovukta bir yılan,
Ve işleri güçleri varsa yoksa yalan, dolan.
Yansın ulan içim için için.
Bir adım atarsam ayaklarımı biçin.
Akıbetim ahırete sorulsun.
Mezarım mazharım olsun.
İşte döktüm yapraklarımı,
Her yaprakta bir şiir yazılı,
Her şiirde keder, hasret, öfkem ve hüzün.
Birisi bir kibrit çaksın, yansın bu kahırdan orman.
Erisin ciğerimin yağı, büyükçe bir elekte süzün.
Sarhoş ettiyse sizi de hep ayık kalmak.
İçin de kendinizden geçin.
Bu Cehennem size cennet olsun.
Mezarım mazharım olsun.
Bekir Dalkıç
Kayıt Tarihi : 20.2.2019 02:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!