Mezarcı Şiiri - Dilek Özdemir

Yüreğim gömülüydü
geçen günlerin sıradanlığında
ve geceydi
bir odaya girdim
kalabalıktı
elimi her uzattığımda
bir el buldum tutacak
gülümsedim
hepsi gülümsediler
bana ve birbirlerine
sevincimi bir duydum yüreğinde
gözlerim doldu, hüznümü paylaştılar
çelişkiler yoktu burada, mutluydum
kapı açıldı, çıktım
irkiltici bir susku çarptı yüzüme
dünya çarptı
yok olmuşlardı
anladım ki onlar yalnızca görüntüydüler
onlar yalnızca aynalardaki ben’diler
ve kalabalıkların yalnızlığını gömdüm aynalı odaya

Susadım
denize koştum
kana kana içtim
hiç içmemekten daha çok susamışken
ağaçlar, çayırlar, dağlar yürüdü denizin üstüne
gece yürüdü en zifiri haliyle
içtiğim sular kurudu
ve susuzluğumu gömdüm denizlere

Bin yıl öncesine gittim Rodrigo’yla
spikerlerin ürkütücü seslerine gittim
ağzı kanlı gazete sayfalarındaydım
tutsaklık korkusu ile düşüp yollara
ülkelerin suskun kentlerine dağılan canlara
ve aşklara
ve ayrılıklara
haykırdım, dudaklarım kıpırdamadı
yolun tam ortasındaydım
ve yürüdüm
ve korkularımı gömdüm dikenli gerçeklere

Bir tutuklu daha adım attı özgürlüğe
bir halk daha ayaklandı dünyanın bir yerinde
bir köylünün alın teri damladı toprağa
ve toprak yeşerdi, ekini boy verdi
bir gonca rengini gösterdi çanak yaprakları çatlatarak
okyanusların coşkulu türküsü tüttü
fabrika bacalarından
bir ağlamak yükseldi ilk nefesin bağırtısı
ve yüreğimdeki hıçkırık düğümünü gömdüm
ve hüznümü gömdüm doğumlara

Akrep kaybolduğunda yelkovanın gölgesinde
aşkı tanıdım buçuğa bir kala
doludizgin çiçek kokularıyla
sıcak koynumda ısıtmaktı sırtını
verebilmekti dolu dolu ellerle dünyayı
su olup çeşmelerden akan güzellikti
ağlayan denizin gözyaşlarını görebilmek
ve esintisizlikten
ve boyutluluktan batmayı göze alarak
boyutsuz sularda fırtınayı aramaktı
bir andı
bir duyumluk insandı
güneşin her bir ışınını yakalayıp
yumak yapıp sarmaktı
inatçı bir kanser hücresiydi
dokundukça büyüyen
büyüdükçe bitiren
coşkuyla çeken gizemli bir girdaptı
ve düşen bir daha çıkamadı
birileri mutlu aşkın olmadığını söylediler
ölümcüldü
ve ölümümü gömdüm parçalanmış bir aşka