Mezara Kadar Şiiri - Ramazan Atmaca

MEZARA KADAR
Göz yaşlarını tebessümü ile gizlemeye çalışan bir yetim çocuk gibi
Kan tükürdük kızılcık şerbeti dedik
İtildik kakıldık yurtlarda
Potinli tekmeler yedik.
Yağ satarım bal satarımlı oyunlar oynadık lakin,
Ama arkadaşımızı asla satmadık.
Biliyormusun bizler,el kadar çocuk görünümlü ,kocaman yürekli adamlardık.
Eksi 30 larda Erzurum kışlarında
Yediğimiz ayazın haddi hesabı
Yoktu.
Midemiz açtı alabildiğine amma
Ruhumuz gırtlağına kadar doymuştu.
Her lafa kulak asmazdık.
Bizim boş lafa karnımız toktu.
Ama yinede kimseye boyun eğmedik
Yarım somunekmek bir baş soğanla
Pikniğe gidip, onu bile bölüşürdük ,kardeş payı kabilinden
Vatanı, canımız bildik ,bayrağı kanımız.
Çırpınırdı Karadeniz Atmaca bakışımızla.
Bacamızdan acı bir duman tüterdi.
Çünki ocağımızda hep dert,hep çile yanardı
İşte bu sebeptendir ki gardaş
Türkümüz kısa iken uzun havaya döndü.
İşte bu sebeptendirki canım benim
İşler sarpa sardı. İnişler yokuşa,
Ama bu yüreği koca adamlar
Sevdimiydi birini
İşte ozaman işin rengi değişirdi.
Ne o hırçın bakış, ne o kükreyiş,
O aslan gider kuzu gelirdi.
Biz öyle sevdik gardaşım
Yalansız dolansız ölümüne mezara kadar. Ramazan Atmaca