Bir acı rüzgar vurmuş ve düşürmüştü tırtılı o yere;
Mani oluyordu saran toprak kozasını delmeye...
Öfkeliydi tırtıl altındaki mezara yakarıyordu ona:
-Tüm canlılar korkar senden ey karanlık kuyu;
Engelsin benim bile kozamdan çıkmama;
rengarenk bir kelebek olmama ve;
özgürce süzülüp de göklerde uçmama...
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta