Mezar Taşları Ağlıyordu

Şehitlikteydi,
Bir ana,
Şehidi Yusufun mezarı başında.
Kameraman çekmeye başlayınca,
Koptu içinde çoktandır onu kemiren fırtına.
Haykırdı,
Fidanım on senedir yatıyor burada!
Özgürlükmüş öcalana!
Özürlükmüş ermeniler.
Burda yatan kimdir oooooy! ...
Dertleri güçleri şan şöhret ooooy oy oy.
Oyum oyum oyulsunlar,
Şehitlerin kanlarında boğulsunlar!
-
Öyle bir ağıt tutturdu ki;
Sanırsın,
Az sonra şehit Memet çıkıp tabuttan,
Ağlama bir tanem, ağlama diyecek.
-
Az ötede bir babanın
Daha baharındaydı yavrum.
Doyamadım! Doyamadııım! Derken,
İnci taneleri gibi akıyordu gözlerinden yaş.
-
Mezar taşı ağlıyordu.
Bir taş,
Acılı bir anne,
Acılı bir baş,
Kendi dünyasında söyleniyordu.
Yavruuuuum,
Yavruuuuuuuum,
Gınalı guzum,
Ahacık geldim.
Sen bugün doğmuştun.
Doğum günün
Gutlu ossun yavruum
Her günlerin,
Mutlu ossun yavruuum.
Şehitlik ağlıyordu biteviye.
İyi ki doğdun,
İyi ki doğdun diye.
-
Az ötede gördüm onu.
Yanında torunu duruyordu.
Ağlamıyordu,
Kalmamıştı gözlerinde yaş.
Kalan sadece,
Bir yanık yürek,
Bir hüzünlü baş.
Bu mezarda yatan da torunum dedi.
Ekledi.
Dedesi gaziydi.
Savaşta çarıklarını yemişler.
Kolay mı kazandı sanıyorsunuz, Kemal Paşam bu harbi.
Ne ekmek ne tüfek.
Sahip olun vatanınıza.
Bizim bir ayağımız çukurda.
Öleceğiz yakında.
Gençler,
Siz sahip çıkın vatana.
-
Birden er ismail,
Kuran okumaya başlıyor.
Komutanının başında.
Bir nedeni var elbet.
Şehit olmadan az önce,
Beni fatihasız bırakmayın diyen,
Komutanındandı vasiyet.
İsmailin gözyaşları esen yeli dağlıyor.
İsmail değil gözyaşları ağlıyor.
MEZAR TAŞLARI AĞLIYOR
-
MEZAR TAŞLARI AĞLIYOR.