Mezar Taşları Şiiri - Erkan Arslan

Daldığım uykudan çıkmamak üz re,
Yollan yolculuğa mezar taşları,
Musalla taşından kalkmamak üz re,
Girdim peşinden dipsiz bir kuyuya.

Dolan kefene istemem ben ipek,
Şöyle uğradım gezmektir diye,
Dinleyin komşular siz dinleyin tek,
Dikilin başımda mezar taşları.

Yüzü koyun düşen kimin bu beden?
Neden yüzümde kırışık ki bu yüz?
Kim bu bedenler çevremde çömelen?
Yıkılma üstümden mezar taşları.

Tümsek üstü karanfil ben altında,
Tümseğe dikili tesbih ağacı,
Gölgelik çam ağacı külağ başımda,
Toprağa düşmeyin mezar taşları.

Bu çukuru kazan girmezmi ki hiç?
Beni sırtlayan cemaat gelmezmi?
Dua eden yer beğenmezmi ki hiç?
Son defa bir gelin mezar taşları.

Tenimi kaplayıp bürün kundağa,
Tezce geçe kalmaz nefsim geçesin.
Uzan doğmak için mermer kundağa,
Bu sefer de dikil mezar taşları.

Künyem yazılıdır mezar taşında,
Şapkası başında ''hüvel-i baki'',
Yanımda yataçak arkadaşımda,
Uzan doğmak için mermer kundağa...

Ağustos 1997