Daha önceleri hep burada idin...
Yazdığın her sözcük bana esin kaynağı oluyordu..
Okuyordum..
Sözcüklere,
Tümcelere, paragraflara ve dizelere anlamlar yükleyerek...
Bana bi merhaba demenizin bile,
Gönlümde kurguladığım dünyama yansıttığı esinler
Masmavi bir sonsuzluğu önüme sermeye,
Gün boyu bu güzelliği yaşamama yetiyordu...
Çok oldu, çok..
Bana merhaba demeyeli...
Her gün seni, aramayı sürdürüyorum çilek bahçesinde...
Her yan zifiri karanlık
Her şey kapkara bir sülyet gibi
Şekilsiz, biçimsiz
Bir mezar taşı sessizliğinde...
Renkler, canlılık
Ve binbir umudun
Çözülemeyen düğümleri
Karanlıkların labirentlerinde yitip giden duygular
Ölümcül bir devinmelsrimin çevriklerinde
Titrek mum ışığınca tükenişimin nedeni oluyor...
Ben ölmüş müyüm yoksa
Dünyamı kuşatan
Ve gittikçe büyüyen bu karanlık neden..
Çilek bahçesinde alev pembesi çileğim hani nerede?
Hilal neden görünmüyor ufuktan..
Ay aydınlığına muhtaç bir yüreğin kurşuni yalnızlığında
Yıldız gülücükleri idi tek tesellim
Yıldızlar hani nerede
Çilek bahçesinin yeşil yaprakları arasında
Sana varışlarıma kılavuzluk eden
Işıl şıl böcekleri de kör söğünük
Neden çoktandır yoklar yanımda yöremde...
Kendini unutturmak isteyen nice sevdalara tanık oldum
Bu öyle unutulacak bir sevdamıdır ki
Yüreğimizde yılkı tayları gibi koşuşturan sevdamız
Hani nerde
Kaç zaman oldu bilmem ki..
Zamanın birimlerini de yitirdim.
Karanlıklarla çevrili devasa bir boşluk içindeyim şimdi..
Ve ben hala çilek bahçesinde Hilalin doğuşunu,
Engin ve karanlık ufukların derinliliğinden doğacak hilalin
Bana merhaba demesini bekliyorum..
Mezar taşı sessizliğinde
KÖMEN
Haydar OkurKayıt Tarihi : 23.6.2008 15:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!